Evlat
Bu sensizlik yüreğimde atan nefes
Yüreğimi Açıtan bir heyecandı
Ufukları aydınlatan o bakışlarındı
Seni gözyaşında taşımak ölüme meydan okumaktı
O küçük tebessümle boğuluyordu şu yüreğim
Minnacık parmaklarınla tutuşun elimi titretiyordu dilimi ruhumu
Hiç bu kadar üşümemiştim korkmamıştım
Hiç bu kadar çığlıklarım sessiz kalmamıştı
Hiç bu kadar çaresiz perişan olmamıştım
Devleşen gururum bu kadar yıkılmamıştı
Ne ihanetler nankörlükler
Nede alay eden o bakışlar
Acıtmamıştı yok etmemişti
Sensizliği bedbahtlığı
Yaktı ölümün çığlığı gibi
Yalnızlığın adı resmi sizsiniz evlatlarım
Kayıt Tarihi : 23.2.2015 09:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hiç bu kadar çaresiz perişan olmamıştım
Devleşen gururum bu kadar yıkılmamıştı
Ne ihanetler nankörlükler
------Mahmut bey çok güzel ve anlamlı bir şiir okudum kutlarım sizi ve şiirinizi .
TÜM YORUMLAR (2)