Gel şöyle biraz yanıma otur evlat
Hem beni dinle,hemde sen anlat
Sanmaki hep toz pembedir bu hayat
Gitiğin yolları bilerek yürü evlat
Gördüğün her nesne değişebilir
Bir fare bile efelenip devleşebilir
Padişah varlık içinde körleşebilir
Yaradanın kanunu değişmez evlat
Unutmaki ölümden gayrısı nafile
Baki kalmayacak ne kral nede köle
Olur olmaza sırrın verip düşme dile
Son pişmanlığın faydası olmaz evlat
Gençlik dediğin bahar misali biter
Kuruyan dallarında baykuşlar öter
Dost bildiklerin seni uçuruma iter
Tutunacak bir dal bulamasın evlat
Hayatın ağır yüküyle omuzların çöker
Sevdiklerinin vefasızlığı belini böker
Dünyanda ne sabah olur ne şafak söker
Kendini karanlıklar içinde bulursun evlat
Elbet her kul yaşar kendi alınyazısıyla
Cehalet ve inat acı çektirir fazlasıyla
Ölmek istemiyorsan eğer akıl kazasıyla
Atalarının rızasını almadan gitme evlat
Timurtaşım yaşadıklarımdan esinlendim
Ne isyan etim nede kimseye kin besledim
Sen anlatmadın ama beni sabırla dinledin
Yaşadıkça yolun ve bahtın açık olsun evlat
Kayıt Tarihi : 3.5.2012 19:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kaleminiz daim olsun saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (12)