Saat gece dörde on kala
Yazıyorum Ankara sokaklarına
Duman altı odamın içerisinde
Özlemimin gözyaşlarını yolluyorum. Evlat
Kırık nağmeler çalar baş ucumda
Hasret rüzgarları uçuşur yüreğimde
Sanmaki sitemim sana yada sevgine
Özlemimden yanan yürek sesim. Evlat
İlk minik parmaklar ile sıkıca sardığın
Büyüdükçe tutunup bir bir adım attığın
Korktuğunda üzerine alıp sarıldığın
O ellerim sensiz boş kaldı şimdi. Evlat
Yıllar içerisinde büyürken oldun gururum
Seninle aşkların kıymetlisini sardı yüreğim
Yokluğuna isyansa kalem tutan ellerim
Kokunu bile özleyen annenin sitemidir. Evlat
29.02.2010
Leyla GögerKayıt Tarihi : 1.6.2011 13:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!