Evlat vardır sırtında gaf dağını aşırır
Evlat vardır düz yolda yolunu şaşırtır
Kimi kanat olur göklerde uçurur
Kimi sırtında dağı gibi kamburdur.
Rabbim verecekse evladın hayırlısını versin
Kimseye evlat cefası, evlat acısı çektirmesin
Alacaksa tezden emanetini alsın tenden
Evlat da olsa kimseye muhtaç ettirmesin.
Kayıt Tarihi : 16.9.2008 14:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
-Oğula Oğüt
Güleç yüzlü olda yakıcı olma
Tatlı sözlü ol da yıkıcı olma
Verdiğini başa kakıcı olma
Mecliste bir kere anma ha Can’ım
Dilinden bal akar insan sanırsın
Yararcıdır verir ihsan sanırsın
Türlü çiçek açar nisan sanırsın
Yaz bahar ayında donma ha Can’ım
Her gördüğün yurda konup göçülmez
Bilmediğin elin suyu içilmez
Dost bilip herkese sırrın açılmaz
Diline sahip ol yanma ha Can’ım
Yalan ile yârin gönlü alınmaz
Sev deyince hiç sevdalı olunmaz
Gönül kuştur uçar gider bulunmaz
Bülbül değilsen güle konma canım
Gereksiz sözlerden midem bulanır
Kimileri akbabadır dolanır
Leş yemişte kanı revan yalanır
Her yüze gülene inanma Can’ım
Dostun hası kara günde bell(i) olur
Kem sözlerden yüreciğin kül olur
Gönül sever görmeyince del(i) olur
Her güzeli güzel sanma ha Can’ım
Kazan yanında gezen olur kara
Densizin sözüyle düşersin dara
Hal bilmezler yürekte açar yara
Riyakâr sözüne kanma ha Can’ım
Bin dost azdır dostlarını çok eyle
Bir düşmanın varsa çoktur yok eyle
Gözünü gönlünü daim tok eyle
Terlemeden servete konma Canım
Ölenin borcunu diriler öder
Hay hay ile gelen servet tez biter
Cahil dost insanı canından eder
Cahil ataşında yanma ha Can’ım
Okur isen işte insan önünde
Kimi insan kimi hayvan donunda
Her insanın hata vardır dününde
Sonuca bakıp da kanma ha Can’ım
Koyu olur yüce dağın gölgesi
Engin olur insanların bilgesi
Çiçeksiz ağacın olmaz meyvesi
Kavrulsan dalına konma ha Can’ım
Sevda çekmeyince yürek durulmaz
Varsıllardan yoksul hali sorulmaz
Bilmeyince doğru yola varılmaz
Hak yoldan bir adım dönme ha Can’ım
Vereceksen dökül ki alıç gibi
Dik durasın çekilmiş kılıç gibi
Çok bil ama eğilesin hiç gibi
Zalimin önünde sinme ha Can’ım
Tuzaklar hep bir yem ile kurulur
İnsanoğlu yana yana durulur
Günü gelir her yaptığın sorulur
Elinle ateşte yanma ha Can’ım
Dostuna köle ol kulun edesin
Yâri öyle sev ki Leylan edesin
Söze sahip ol ki kölen edesin
Şarabın rengine kanma ha Can’ım
Bir gün elbet ölünecekse eğer
Vatan namus insan ölmeye değer
Kurdu it eden bir kakaç etmiş meğer
Her verileni ihsan sanma Can’ım
Mahmut NAZİK 10. 05. 2008 MERSİN
TÜM YORUMLAR (2)