Evlât Şiiri - Özkan Kurum

Özlemle evlâdın , yoluna bakıp gözlersin
Onunla her zamân,, birlikte olmak istersin
Bir ân düşünmeden, onun için cân verirsin
Zamânla el olur, cemâlini göremezsin

Yüreğin kaldırmaz, hasretiyle kavrulursun
Aklını kaybeder, yaprak gibi savrulursun
Baktığın her yerde, onu görür burulursun
Resmîne bakarak, kendini hep avutursun.

Ne tuhaf değil mi, bir ömür bakar korursun
Boğazından keser, onu besler doyurursun
Bîhaber olunca, her yerde arar sorarsın
Zamânla el olur, uzaktan komşu olursun

Ne zor bir imtihân, anne veya baba olmak
Cânından olanın, hasretiyle yanıp, solmak
Aklına gelince, içlenip gözleri dolmak
Hayâl de olsa, her ânı onla yaşamak.