Aile bağının gülü goncası
Zamanı gelince açarmış evlat
Sessiz sedasızken ondan öncesi
Haneye pür neşe saçarmış evlat
Beşiğinde mışıl mışıl uyurmuş
O bir emanetmiş, Mevla buyurmuş
Gelişir serpilir derken büyürmüş
Kanatlanıp yuvadan uçarmış evlat
Gayrete dalarmış kendi işince
Ruhunu sararmış zati düşünce
Kocayıp ayaktan elden düşünce
Anadan babadan kaçarmış evlat
Gitmemek için bir sebep bulurmuş
Her sefer mühim bir işi olurmuş
Hak vaki olunca onlar ölürmüş
İnsan tek kalınca naçarmış evlat
Bu konu dünyanın eski sorunu
Eğit evladını eğit torunu
Atana sahip çık düşün yarını
Nedamet onmayan bir çor'muş evlat
Adem YAZAR
23 Nisan 2021
Çor : Hastalık.
Nedamet : Pişmanlık.
Kayıt Tarihi : 23.5.2021 13:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!