Evlat Şiiri - Leyla Güleçöz

Kimi seversen bir gün ayrılırsın…
Anneni seversin, bir gün ansızın gider.
Babanı seversin, çaresiz o da seni terk eder.
Anne- baban istemeden ayrılır senden ama,
Canından öte bildiğin evlatların,
Arkasına bile bakmadan çekip gider.
Hayat, garip ne yapacaksın!
Kader deyip bağrına taş basarsın.
Evlat candan öte kıyamazsın.
O zarar görmesin, kimseler incitmesin,
Saçının teline zarar gelmesin istersin.
Ama sen canım dersin,
O canın çıksın anlar.
Yapma dersin, inadına yapar.
Bir dinamit alır,
Hayatının orta yerine koyar patlatır.
O’nun canı yanar,
Sen öldüm sanırsın.
Her gün bin defa ölürsün,
Ama böyle de yaşarsın.
Evlat… acıtsa bile tatlı varlık,
Sen onun peşinde yaşamayı unutursun.
O bir gün arkasına bile bakmadan,
Alıp başını, çekip gider…

LEYLA GÜLEÇÖZ 08.10.2014