Evlat Şiiri - Tanju Kılıç

Evlat istiyordu bir garip
Olmuştu hayli muzdarip

Bir yerine verdi rabbi iki
Şükreder bu nimete diye belki

Kul ister de vermez mi rabbi
Ameller düzgün olsun yeter ki yürekler harbi

Kulunu şen eyledi yaradan
Kurtardı düştüğü dardan

Bir lütuf daha bekliyordu Rabbinden kulu
Nimet ile bulurum diye belki doğru yolu

Geldi beklenen lütuf da kuluna rabbinden
Çıkarmasın diye ismini kalbinden

Olsun istiyorum her an kalbim rabbimle bir arada
Saldırıyor ancak nefsim ansızın gafil olduğum sırada

İstemem uzaklaşmak rabbimden asla
Ey yüce rabbim lütfunla kalbimi kendine yasla

Barıştırmak istiyorum ben de artık ruhumla bedenimi
Bileyim artık ne olur Allah'ım ben de dostların gibi kendimi