Evlat Şiiri - Aslı Acar

Bağrımda Yangın Ruhumda En derin yaram
Evlattır beni ateşlere atan
Hasretidir evladımın canımı acıtan
Cennet kokusunu özlediğim
Anne demesine hasret kaldığım
Evladım yavrum can damarım
Ben kötü bir anneyim
Seni kendimden mahrum bıraktım
Neydi sensizliğe kendimi tutsak ettiğim
Yanlışlarım hatalarım
Ah kanayan yaram dinmeyen sancım
Evladım yavrum can damarım
Şimdi sen bana ben sana
Özlem duymakla geçiyor zamanım
Özür dilerim kuzum
Seni annesizlikle terbiye ettiğim için
Senin bana ihtiyacın var
Benimse senden çok sana
Evladım yavrum can damarım
Bizi ayırdı acımasız hayat
Kalmadı içimde yaşama sevinci
Sensizlikten daha kötü hiç birşey yok şimdi
Evlat hasreti beni yedi bitirdi
Evladım yavrum can damarım...