Evim Şiiri - Simya Kömür

Öyle bir hava varki sanki yeniden ordayım
Evimdeyim
Yağmurun sesi eylülün ıslaklığına karışmış
Ağaçlardan sıyrılıp penceremden içeri girmiş rüzgar

Sarhoş edici bir koku...
Bir çocuğa sarhoşluğu yaşatan kokuydu sokağım
Ve evim hep sıcak olurdu
Beton yığınlarını küçük bir yüreğin çırpınışı ısıtırdı

Sokağıma gece düşmezdi, uğramayı sevmezdi
Kışı bile güzeldi şehrimin
Ellerim, dudaklarım kurumazdı
Sadece üşürdüm

Üzüntüleri bile güzeldi çocukluğun
Öfkesi, neşesi çocuk olmak güzeldi
Sonbaharı kavururdu yaprakları
Ve yağmurlar kirli ruhlarını yıkardı insanların

Anılarım ve gözyaşlarım
Yara izlerimi aldığım yerler,
Ve korkularım
Sürüklenmek, telaşlar ve edemediğim vedalar...
Ne güzeldi pişmanlıklarım!