Eve Dönme Şarkısı Şiiri - Mizgin Teker

kalabalıklara çiviledikçe
çiviyi büküp
kendini delen
bir yalnızlık.
berrak bir iklimde
sonbaharı yaşıyor.
son baharını.

ses,
bir keder kıyısına yakın.
hakikat,
dalgalar kadar yalın.
yaşamak,
hain bir debeleniş.
çeşme,
avuçlarımda kurur.
korku,
çağrışımları susturur.
kalabalık, yalnızlıkların toplamı.
susmak,
tüm tanımların tanımsızlığı.
ve tanım,
saçmalıktan öte bir şeydir.
yaşamak bu kadar hızlı akarken.

imgeleri pergelle ölçen
bir sayısalcısının
penceresinden bakmak
yaşama.
işte
beklenen
bu kadar uzakta.

o uzakta
hiç
çıkılmadık bir tepedir,
yüzüm.
dünyaya paraleldir
böyle günlerde
hüzün.
bir çoban hep
dışarıdan içeriye bakar.
zaman sonsuz bir nehir gibi,
kalbinin boşluklarına akar.

sürüsü patikalarca dağılır.
ve düşünür adını
o gün
gülün, güzün, gündüzün.

kuşların yuvasıdır,
bir ölümün ıssızlığı.
bir çocuğun,
kuş yerine bulutları vuruşu.
şimdi yitirdiklerim
eşittir
kalbimde
serçelerin
derin uykusu.

suların sesi,
hep bir heceye denk gelir.
bir
ilkokul çocuğu,
ayıramaz
o sözleri
hecelerine.
ayırmak istedikçe
hep satır sonu gelir.

gölgeler yitik bir
kımıltı gibi büyürken
dalgın bir çocuğun
üzgün gözlerinde
korkuyla sonlanan bir mektuptur ev.
korkmasaydın,
daha yazılacak olandır
halbuki.

gönlünün kanatlarında
daha fazla
telef olmasın, gün yüzü.

uzun bir tirattır,
gündüzden geceye yaşanan.
ezberlediğim halde
oynayamıyorum.
oyalanıyorum.

bozuk bir ocakta,
temmuz ayında.
kalbimi ısıtıyorum.
hemen taşıyor,
kalbimi değil
ocağı nasıl
temizleyeceğimi
düşünüyorum.

kendiyle seyahati
kendine gücenik vakitlerine
denk gelmiş.
hep.
dünya
ağaç kovuğuna
hapsolmuş bir telaş.
gücenikliğine bir karşılık vermezsen
hiçbir kuş
bir daha uçmayacak.

yine de durmaz
vakit.
bir barışı bekleyecek kadar.
yine de seni
beklemez aç kuşlar.
kuraklığa rağmen
tesellimdir
gözlerimde
iki pınar.