Gün batımı yalnız bir adam ben
Yürüyorum masumca, usulca,sessiz
Eve gidiyorum kendimden habersiz
Bir ev ki o; hatıralarla dolu
Ama içi bomboş.
Vardığımda beni kimse karşılamayacak
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Yanlızlığın hüznü yansımış kaleminize,sarıl yalnızlığına, orada kendini bulacaksın kendinle!...Anılar ve geçmiş kanatır çoğu zaman,mutluluklar sıradandır da,mutsuzluklardır acıtanlar....Çünki insan kendisi yaşar yanlızlığını içinde,mutlu anlar ise çoğuldur,paylaşılır çoğu zaman ...SEN hiç yalnız başına eğlenen birini gördün mü?....Yinede ben,yanlızlık ta yaşanabilir diyenlerdenim,dostlar hariç :)) sevgili,dost !Kutluyorum....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta