Evdeyim Şiiri - Celal Odabaş

Dost yüzüne hasret kaldım özledim,
Gece gündüz yollarını gözledim,
Ev hapsinden geçen bir yol izledim,
Sen ne kadar zalim çıktın be Kovit.

Sanal oldu hayatımız günümüz,
Eşitlendi bugünümüz dünümüz,
Bilinmez nereye yarın yönümüz,
Sen ne kadar zalim çıktın be Kovit.

Üzülmesin diye evlat ayalim,
Ertelendi umutlarım hayalim,
Kapının önünde bekliyor hain,
Sen ne kadar zalim çıktın be Kovit.

Sanal market, görüntülü konuşma,
İnternet başında evden çalışma,
Cam ekranda çeşit çeşit yarışma,
Sen ne kadar zalim çıktın be Kovit.

Özleyen var gücenen var küsen var,
Sevgisinden sitem edip üzen var,
Ne çareki maskeli bir düzen var,
Sen ne kadar zalim çıktın be Kovit.

Olmaya devlet cihanda bir nefes,
Sıhhat kıymetini bilmeli herkes,
Düğüne derneğe etmeyin heves,
Sen ne kadar zalim çıktın be Kovit.

Kafaları tokuşturmak yok öyle,
Dirseği dirseğe vurarak böyle,
Hijyenli, maskeli bir mesafeyle,
Sen ne kadar zalim çıktın be Kovit.

Meftunizadeyim ahir ömrümde,
Böyle bir yaşantı yoktu gönlümde,
Bilmem kaç ihtilal, darbe gördüm de,
Senin kadar zalim görmedim Kovit.

18.09.2020