Evde sen olsan Şiiri - Erkan Saltan

Yağmura tutulmuş kalmış açıkta,
Gibiyim gün olup dünyama dolsan.
Aklım sende kaldı ben karanlıkta,
Böylemi olurdu evde sen olsan.

Ne bunca boğulur böyle taşardım,
Ne hüzün yaşardım ne gam yaşardım,
Dünyayı unutur sana koşardım,
Ömrüm can bulurdu evde sen olsan.

Yalnızlık tek değil gelip çöktüler,
Özlemle sessizlik kökten söktüler,
Bir baştan bir başa kahır döktüler,
Umut mu kururdu evde sen olsan.

Goncadan kurtulup açacak çiçek,
Umut sensizliğe vuslat serpecek,
Beklerken karşıma dikilip gerçek,
Beni mi vururdu evde sen olsan.

İçime dert olmaz bunca yakmazdı,
Yokluğun yüzüme hasret çakmazdı,
Her eşya bir düşman olup bakmazdı,
Dost gibi dururdu evde sen olsan.

Gönlüm gül açardı bahar yaz gibi,
Çınlardı mutluluk coşkun saz gibi,
Suskunluğa taşkın itiraz gibi,
Nağme doldururdu evde sen olsan.

Saklı gizlilerim alenilerim,
Bildik eskilerim ve yenilerim,
Cümle dileklerim temennilerim,
Bir noktada durdu; evde sen olsan.