Evcilik oyunu Şiiri - Zeki Çalar

'Evcilik oynayalım, gel! ' diye çağırırdın,
Derenin kıyısına benden önce varırdın.
Sıra sıra dizerdim o çakıl taşlarını,
Bahçeye ev kurardım, bana hayran kalırdın.

Çıkardın ağaçlara, kuşlarla yarışırdın,
Eteğine doldurup, bana erik taşırdın.
'Bu benim yârim! ' diye senle gurur duyardım,
Tıpkı bir anne gibi sırtımı da kaşırdın.

Sapsarı anızlardan güzel bir taç yapardım,
Sana prenses derdim, başına taç takardım.
Getirirdin önüme çamurdan pastaları,
Gözlerinin içine hayran hayran bakardım.

Nasıl unutulur ki o çocukluk dönemi,
Sen bez bebek yapardın, ben de kâğıttan gemi.
Pek de güzel oynardın evcilik oyununu,
Ben bir seni severdim, bir de güzel annemi.

6 Temmuz 2006