Evcilik Oyunu Şiiri - Orhan Tiryakioğlu

Ha’di beni inandır;
'Yağmur yağmadı gözlerime', de!
Seller gibi akmadığına yemin et yüreğin,
Hiç deneme; haberini alırım hemen;
Çamura dönen toprağı tanırım;
-benim kankamdır.

Ha’di beni kandır şimdi,
En safını da bulmuşsun zaten çocuğun,
Her yaramazlığında kızdığın bir şamar oğlanı gibidir,
Hani, kendi dünyasında doktor olan var ya, yüreğini dinler,
Evcilik oyunu da zaten, tam çocuklara göredir.

Bu dünya, nasıl böylesine büyüdü?
Nasıl verildi hain kurt eline bir kuzu?
Ortalık yerde kirli işler kolay döndü koyun postunda,
Ne zaman karabasan oldu düşler?
Büyüklere alışmak değil midir,
Küçüklerin oynadığı her oyun?

Yine dellenir bak poyrazım,
Yüreğin uğultusu sallanır derinden,
Gök gürültüsü ile birdir sanki, çarpıntı gelir birden
Nasıl alışayım, çok fenâ imiş bu yalanlar
Çıkınımı alıp gidesim var canlar;
Bu eller, bana göre değildir..

09.07.1999-12.08.2008 – 2009