Evcil Acılar Şiiri - Gencer Gençoğlu

Taşıdığım en ağır yüktü yalnızlığım...
ve sevmeye engel evcil acılarım yoktu benim...
Acılar evcil değildi hiç bir zaman...
ve sevmemeye saçma nedenler bulacak halde değildim...
Kollarımda damar hizalarını izliyorum...
Damar hizalarımdasın;
işte şuradan şuraya akıyorsun durmadan...
Büyük kelimelerim var sana dair...
Her gün bitişinde sonbaharı öldürüyorum, yerine seni koyup.
İşte şurada avuçlarımda çizgi çizgi yüzünü alıyorum.
Benim sevmeye engel... Sencil acılarım vardı.
Sen sev önce...
Ben senden daha çok severim diye;
korkuyorum...