her bir taşında bir acım gizli
bu ev, bu balkon ailemizi bel kemiği
yıkılışın betondan devşirilmiş hali
sende yaşanmayan yok dense tamda yeri
öksüzlerin annesinin çileleri sende gizli
ellerinde kınalı saçları
tutam tutam, öbek öbekti
duvarlara vura vura çocuklarının düşlerini
gitti
bizi senin sıcaklığında terketti
ondan sonrası olmazdık sandık
ama her seferinde yeni bir düğünle
halaylarla seni kokladık
her taşına gizlenmiş acıları çıkarıp
yerlerine mutluluktan priketler bıraktık
her bir odanda acem kokulu sevişmelere daldık
Kayıt Tarihi : 8.4.2006 04:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erdal Çoban](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/04/08/ev-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!