Ettiğini Buldun

Zümrüt yeşili gözlerinde,
Pırlanta parlaklığında kayan iki yıldız,
Dilinde kekeleyerek söylemeye çalıştığın,
Ama söyleyemeyip, yüreğinde saklamak zorunda kaldığın,
O halin anlatıyordu çaresizliğini.
O yüzden hiçbirşey sormadım sana.
Çünkü bir kişiyi tanımak için,
Önce onu anlamak gerek.
Oysa ben seni anlamanın ötesinde,
Ruhumda yaşadım...

Bir yıldız gibiydin,
Dünyama ansızın giren.
Tam umutlarım yeşerirken,
Hayallerimi yıkıp giden.
Oysa bilmediğin bir nokta vardı.
Ben bir okyanustum sense bir sahra,
Ben olmadan yeşeremezdin asla,
Sen tezgahsın kilim dokunan,
Ben patronum sana desen veren,
Sevdayı, hasreti ilmek ilmek üzerine işleyen...

Bilirmisin bilmem,
Kaybetme korkusu olmayan sevgi,
Ana sevgisi gibidir.
Pınardan su içer gibi her daim sevgi içersin.
Peki ya yar sevgisi...
Yar sevgisinde kaybetme korkusu olmalı ki,
Tazeliğinden hiçbirşey kaybetmesin.
Her daim artsın, eksilmesin.
Ben seni hep kaybetme korkusuyla sevdim.

Bulutlardaki gizemi ağlayınca anladım,
Onlar rüzgarda sürükleniyor,
Ben çile fırtınalarında,
Bazen öyle vuruyor ki dertler insana,
Dökülüyor hicran meyveleri damlalarla.
Mesimleri ağlattın bahar ve sonbaharda,
Bulutlar ağlamıştı sen beni terk ederken.
Yazları hasretin yaktı, kavurdu beni,
Kışınsa dondurdu yokluğun...

Yere düşen her damla vurur beni,
Şeytan gıptayla seyretmişti ihanetini,
Ve melekler ağlamıştı sevdama,
Çünkü onlar şahitti sana olan aşkıma,
Yüreğimde yanan ateşe,
Sensiz geçen her anıma nasıl kahrettiğime.
Hani beni terkedişin vardı ya,
Neler çektiğimi bilemezsin o an.
Gözlerim karadı, görmedi dünyayı,
Kulaklarımda bir uğuldama,
Her taraf zifiri karanlık,
Karanlık dönüyor etrafımda,
Bütün herşey bir yana,
Birşeyler kayıyordu ayağımın altında,
Sanki gaipten sesler geliyordu kulağıma,
Zangır zangır titriyordu bedenim,
Ben bende değildim, çldırmıştım galiba
Geçmişteki hatalarımı vurmak elimde olsaydı o an
İlk seni vururdum,
Sevgimi anlayamadığın ve bana çektirdiğin acılara nisbet.
Ama biliyorum ki,
Seni vurmakla aşkım ebedileşir,
Sense ulaşılmaz olurdun benim için...

Umudumdun kayboldun,
Baharımdın, hazanım oldun.
Gönül bahçemde ne bir gül kaldı nede bir çiçek,
Hepsini soldurdun.
Sevdamı sevdanla vurdun.
Ne yazık, ama ne yazık ki,
Beni en iyi anlayan yine sen oldun.
Silahların en korkuncuyla vuruldun.
Ateşlerin en şiddetlisinde kavruldun.
Aşkın bir nefes kadar yakınken sana,
Sen susmaya mecbur,
Kendi kalbinde, sevdana mahkumdun.
Oysa beddua etmemiştim ki sana,
Allah’tan muradım, beni sevmendi daima,
Oysa sen...
Oysa sende karşılıksız bir aşkla vuruldun..