Etti Şiiri - Virata Fafnir

Bir nisan gecesi odam serin
Şarkılar açık en sevdiğin
Okundu eskiler hatırlandı güzellikler
İltifatlar, o ilk aşık olmaların
Kısa süre de olsa mantığı bırakmaların
Bencilimdir, o günlerin özlemindeyim
Mayıs on yedi hafızamda ilk yer ettiğin
Yeni kesilmiş saçların, bitmeyen neşen
Kalp ritmim kukla, ses tellerinde iplerim
Senin olduğun yer güzelliğin baş kenti bilirim

Bir İstanbul gecesi odam karanlık
Hayalimdeki gülüşün aydınlatır
Pişmanlıklarım nefesimi daraltır
Yedinci ayın on beşi
Belki hayatımın en güzeli
Marmara sakindir gökyüzü açık
Bir güneşe bir aya aittir yalnızlık
Uçan kuşlar bir soluklanın artık
Pek sessizdir bu saatte İstanbul sokakları
Senin olduğun yer kahkaha doldurur odaları

Bir dolunay gecesi odam hüzün dolu
Ağustosun yirmi beşinden nedamet dolu
Şiirde başarım, yetim sanıyorum yok oldu
Var içimde bunaltıyor muyum korkusu
En son saçmalama demiştin
Ama Temmuzda da aşık idin
Saçmalamak benim işim uçmak hayallerimin
Bu gece son duyacağım şeydir sesin
Belki kedilerin rüyasında buluşuruz
Çay yudumlarız, sahilde koşarız
Kedi kabusuna girip köpeklerden kaçarız
Yıkanmaktan
Herkesin korkusu var da sahi; benimkisi:
Bizlik eki bir gün rahatsız edecek mi seni