Etme Gülüm Şiiri - Gülçin Arslanbaş

Aşk dedik, özlem dedik
Dedik te gülüm, yanlış adresler belledik
Araçları baki bildik
Amaçlarımız asılı dilek ağacında
Kendi kendimizi yolumuzdan ettik

Üstüne alınma sen sevgili
Ne fenalık edip, zan altında bırakmışız bizi
İki güzel kelamda arayıp sevgiyi
Bilmeden, unutturmak istemiş sen beni, ben seni

Yalnızlık gerekmişse şimdi hatırlamak için
İsyan edipte sorgulama kendini
Her şeyin sonunu Bilenden şüphen mi var ki
Etme gülüm zindan etme, kırma gerçeği arayan kalpleri

Özgür kıldık birbirimizi
Bulabilelim diye doğruda saklanan eğrimizi
Suçlayacak olduktan sonra gülüm
Ne senin sana, ne benim bana
O da olmadı bizim bize
Ne faydamız olur ki

Deme ki bana tek tutkum, tek bağlılığım sensin
Canından geçmeye nasıl niyet edersin
Tutkum ki kendim, bağlılığım O’nadır
Yakıştırır da kula, emanete nasıl hıyanet edersin

Ferahlatmaz ne yürekte isyan
Ne de boşa geçecek zaman
O’nun ki bildiğinden şüphe mi edersin
Bilmez misin, cahil kalır gözünü kulağını kapayan

Sualinin yanıtı ne benim
Ne de sualimin yanıtı sensin
Sabrın sonuna ulaşmışsan, sevdiğinse kendin
İşte gülüm budur gerçeğin