Et Fanus Şiiri - Mahsun Doğan

Çocukken iblisin hatasına bile üzülürdüm
Cennet meyvesi şifali bir üzümdüm
Yanlış hikayelerin ağırlığında ezildim
İllegal masalarda esrik bir rezildim.
Artık ne iyiyim ne de iyi biriyim
Bakmayı unuttuğum aynanın kiriyim
Kendime Ettiğim dua da beddua da
Bir yakarış olarak kaldı avuçlarımda.
Yoruldum bazı şeyleri anlatmaktan
Ya da anlatmaktan vazgeçmekten
Veya anlatırken çaba sarf etmekten
Belki de anlayış beklemekten.
Gitmek geliyor içimden
Kimsesiz ve derin bir karanlığa
Arkamda hiçbir iz bırakmadan
Bütün hafızalardan silinmek
Bedenime zarar vermeden
Ruhumu bu zindandan çıkarmak