Unuttum harflerin nasıl çizildiğini
Sözcüklerin, sessizliklerin ölümüyle doğduğunu
Ve ölümün,
Sözcüklerle başlayıp
Sessizlikle devam ettiğini...
İç dudaklarımda koparılacak parça kalmadı
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
sözcükler, hayat
hayat, sözcükler... karmaşa gibi, kördüğüm içsel zenginliğimizde...
Yazım ve tarzınızı çok beğendim...başarılar...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta