Esrik Başım Şiiri - Kadircan Söylemez

Bozkırlarda göçebeyim,
Yalnız yaşar, akın ederim.
Bir gün yolda bir güzel gördüm,
Gördüğüm ile bir esrik oldum...
Esrik baş ile seslendim güzel kıza :

Sen misin esrik eden başımı ?
Gök gözlü, güneş saçlı...
Saçların sarmaşık mı ?
Tenin ay`ın bir parçası mı ?
Bu güzellik nereden ?
Nedir bunun sırrı ?

Derin derin baktı bana,
Sessizliği bozdu anda..

Esrik eden başını,
Mavi gözlerimdir.
Saçlarım güneşin ta kendidir...
Bu güzellik Tanrının zerafetidir.
Çok yaklaşma bana sakın,
Yaklaşırsan çok yanarsın.
Bu gözler nice canlar almıştır