Esrar-ı Hayat Şiiri - Burak Akar

Üzerinde sigara söndürülmüş
Umutlarla dolu hayat
Yarasına kül basan sokak çocuğu gibi...
Sinirleri çekilmiş, ruhu alınmış...

Seslenirsin duymaz sevdiklerin,
Yüzüne bağırır nefret kokan nefeslerini
Tırmalar umutlarını
Canavar soyu bir kedi gibi

İstersin ki anlasın,
Anlasın seni o aşk kumarhanesinin
Mey kokan dilberi...
Ama nafile!
Kifayetsiz kalır lügatin
Yetişemez onun sessiz diline
Put-âne tenine

Yokluktur varlığı kainatta
Sanki kendine var sana yoktur
Ya da o hep var da
Sana hiç yoktur...

Çağırsan duymaz sesini
Sesine kelepçedir umutların
Sen umutlandıkça sıkar vidasını
Kısar sesini, konuşturmaz

Duymasan da sesini,
Görmesen de gözlerini
Bulmasan da izini
Kül olmak pahasına Kerem olursun
Onun ateş olduğu gibi

Yangınına yetişir mi bilmem
Yar köyünün suyu...
Ya da yarin getirir mi
O kutsal suyu?

Olsun, yetişmesin sular,
Yüzüne bakmasın kimse
Hep uyusunlar,
Zaten ruhsuz beden değil miydi hayat?

Yanarsa beden yanar o zaman
Ruh yanmaz
Ama biraz kanar...