Tamda şimdi şuan da...
Bir his vardı kalbime
Bekleyiş içinde durdu saat
Hiç bir şeyden habersiz, devam ediyor hayat
Belki bugün son belki de yarın
Uyuma gözlerim bekle sabahı
İnsanları bilmem ama
Hayattan bıkmış bir kadın
Aşktan yoksun kalmış hıyanet
Nefret bırakan bir geçmiş
Ettiren, bırakan, savunan
Tek şey aşk kalmış bu koca dünyada
Son durakta seni bekliyorum
Her zaman ilkler uzak durdu bana
Biliyorum sen bu durakta inmezsin
Şimdi zamanı değil
Yanında hep başkaları olacak
İyisin!
Havada aşk kokusu var dedi “inandım”
Farklısın sonum olacaksın dedi “inandım”
Seni seviyorum sensiz yapamam dedi “inandım”
Oluyor böyle bekleme beni dedim…
“inanmak zorunda” kaldı
Ah kader var oluşuna mı yanayım
Yanıp yanıp tutuşayım mı çaresizliğine
Yoksa hiç yaşamadan yok oluşuna mı?
Devam mı edeyim geleceğe direnerek
Hayal kurmalı mıyım artık?
Uçurtmanın ipini bırakayım göklere
Yarım kalan bir hayat olur ama;
Pek de zaman harcanmaz
Yarım kalır bir eğitim
Yarım bırakılan bir hikâye
Belki yalandan hüzünlerde kalır
Olsun… çalacaklar hayatını
Tut tutabildiğin kadar elimi
Bırakırsan; pişman olursun sonra
Sev sevebildiğin kadar kalbimi
Kırılırsa üzülürsün
Bak bakabildiğin kadar gözlerimin içine
Kaybolursa bir daha bulamazsın…
Acı dolu aşkımla yazdığım bu cümlelerin sonu da gelmiş
Hece hece azalan kafiyelerimin eceli de sensin
Bugün bittin ve gidiyorsun
Git!
Kalsaydın eğer yarında gidecektin…
Bu yüzden GİDEBİLİRSİN!
Her köşesinde bir çığlık
Belki sevinç belki hüzün
Çocukların bir bakışı
Etmez bir dünya
Kovanın içinde bir su, deniz
Hani seviyordum ya birini deli gibi
Hadi İstanbul;
Beni alsan şimdi yanına
Sımsıkı sarsan bir daha bırakmasan
Hep bir masal anlatsan bana
“Biz varmışız” “kimse yokmuş” gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!