Esmerce Duman Şiiri - Murat Akyol

Ellere düşsem seninle.
Yetmesem,
Yetinmesem...
Dillere düşsem.
Kem gözlere nazar boncuğum yok!
Şom ağızlara acı biberim,
Her şeye boyun eğip
Diline düşsem laf ebelerinin.

Bir yanım sana koşar her gün
Çocuksu tarafım evde kalır.
Bir düş beni sana getirir, çok sonra... Tertemiz
Sen yitersin bilinmez girdaplarda
İçimdeki çocuk utanır,
Sebepsiz.

Yeşil salkımım sürür yerlerde
Mor eriğin çividi garip?
Bağbani evlerim senle yıkılır
An gelir, annem "huuu" der çocukluğuma
Sonra göynüm çoban ateşi olur da
Karşı dağlara senin yangının yakılır.

Laf çıtlatır ince dal, konuşur yanan budak.
Gel sevdalım yollardan
Gel upuzak,
Gel de bak!

Kafuri bir renkle sevdim seni
Kafur ağacı şahittir buna... Her zaman
İnada dedikodumuzu yapıyor
Ama sen ekleşme ona,
Uzakta oynaşan duman.

Bir esmerce dumana döndü hasretin.
Bense...
Meyilliyim isine bulanmaya.