Esme Beni Şiiri - Seyfi Karaca

Sokaklarının arasından sıvışarak akşamın
Gezmiş gelmiş bir rüzgar gibi uzakları meçhul..
Sesime yaklaşıyorsun elveda ve ben kendimi senin yokluğuna
Miskin mahsur koyarak
Her adım başı saati kuytulara ayarsız
Kapılara kilitlenmiş bir kuyu derinliğidir..
..... sessizliğin benden esip geçme..
Noktası bilinmeyen cümlelerle peşpeşe düşmüş ulaklı
Duyrulmuş bir yankının izlerinde bıraktığı sancı artıklarıyla
Bedelsiz
Yurtsuz bucaksız yetim kapılarıdır sakınasın..!
Benden çavıp geçmyesin..! Mahsunluğudur efkarın
Dindi dinecek sanırken harami tenhası yanılmıştır ah..
Gölgesine yaklaştıkca büyümekten hem yeller
Hemde sırasınca kavaklar
Gülün bahtı bundan der gibi ıssızlığı biriktirip sarhoşluğun sinesi
Davetsiz düğündür hüznüne solduğun esme beni..
Baskına uğradıkca koyulaşan gölgeleri bir yerde bir an
..karanlığa kalmayıp yarısı var yarısı yok da mum
Yalancısına kanmış öksüz bir çocuğun kinden
Zamanüstüdür zaman, yanma beni...!
Kibritine çalma
Ötelere yığılı kalıp kalbi gecenin
Belki sızılarında sönmüş
Çıralarca sustuğu

Seyfi Karaca...........Mayıs / 10