ESMANUR DENİZLİ HAYATI
Şiirlerden vazgeçemiyorum. Ki şiirler de çoğu zaman mutlulukların durağı olamadı, yazık.
Öyle bir de ruh hâli var ki; ne yazmak gelir şiiri içinden ne de okumak...
O kadar fazla bıkarsın...
İşte bu, umudun son raddesidir.
Sadece bir tık kalır ruhun sona ermesine...
Gözlerini kapatıp bir nefes çekersin o an ciğerlerine.
Ve dersin ki;
Her nefes bir umut,
Etrafında bu kadar oksijen varken nefesini tutmak niye?
Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.
Devamını Oku
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!