..Esmâ ül Hüsnâ Şiiri - Hikmet Küçük

Güzel Allah, isimlerinde duruldum,
Muktedirsin, güçlüsün sana vuruldum.

Melîksin elindedir saltanat,
Hâliksin, Bâri’sin yarattın kâinât.

Latîfsin berraklık sana özel,
Cemîlsin güzellik sende güzel.

Afüvsün affetmeyi seversin,
Nûrsun kâinattaki cevhersin.

Ululuğunda dengin yoktur, Azîmsin,
İşlerin yerli yerindedir Hakîmsin.

Varlığında son yok Bâkîsin, Vârissin,
Öldürdükten sonra dirilten Bâissin.

Her şeyi görensin, bilensin yâ Şehîd,
Müzilsin tutarsın alçaltırsın yâ Hafîd.

Şüphe yoktur varlığında Haksın,
Vâhid demişler sana çünkü teksin.

Evvelsin senden öncesi yoktur.
Rezzâksın senin rızkın pek çoktur.

Kime ne, Mukaddimsin öne alırsın,
Metînsin her zaman kuvvetli kalırsın.

Hafîzsın gözetensin mülkleri,
Hasîbsin sorgularsın halkları.

Kâinat idarende, Vâlîsin,
Şan, şeref, izzet sende Alîsin.

Bedîsin, sanatında Mâhirsin,
Varlığına delil çok, Zâhirsin.

Basîrsin her hâlükarda görensin,
Raûfsun şefkat ağı örensin.

Kayyûmsun, her an, her yere nâzırsın,
Bersin iyilik yapmaya hazırsın.

Ararsan ey Vâcid bulursun,
Muhsîsin ayrıntılı bilirsin.

Muhyîsin ki her şeye canı verensin,
Muîdsin yaratmayı tekrar edensin.

Fettâhsın iyilik kapısını açtın,
Selâmsın esenliği her yere saçtın.

Geriye bırakan Muahhirsin,
Şekil veren sensin Musavvirsin.

Sametsin kimseye ihtiyacın yok,
Kavîsin, Kâdirsin kuvvetin pek çok.

Dârsın gerekirse zarar verensin,
Bâsitsın mahlûka rızkı serensin.

Mâcidsin, Mecîdsin, şereflisin, şanlısın,
Haysın hayatı kendinden canlısın.

Rakîpsin bakışların gözetler,
Kebîr ismin ululuğu özetler.

Alîmsin, Habîrsin her şeyleri bilensin,
Gaffârsın, Gafûrsun günahları silensin.

Mukîtsin nîmetlerin pek çoktur,
Bâtınsın seni gören hiç yoktur.

Velîsin dostluğunla yandım,
Vekîlsin güvenip dayandım.

Kötülüğe engelsin Mâni’sin,
Kimseye muhtaç değil Ganîsin.

Kâbızsın ruhları sen alırsın,
Âhirsin her şey gider kalırsın.

Muksitsin, Adlsin, adâlet gelir senden,
Tevvâbsın affedersin, dilemek benden.

Zü’l-celâli ve’l ikramsın, Celîlsin,
Cömertliğe, azamete delilsin.

Va’dine güvendim adın mü’min,
Kâinâtı gözetirsin yâ Müheymin.

Kerîmsin çok çok veren cömertsin,
Şekûrsun biz nankörüz sen mertsin.

Reşîdsin bizi irşâd edersin,
Câmi’sin, sen toplayıp derlersin.

Mütekebbirsin büyüklenen şahsın,
Cebbârsın sözü geçen padişahsın.

Mülk elindedir, adın Mâlik’ül-mülktür,
Mübdi’sin senin yaratman ilktir.

Şifâ bize İlahî Şâfi’sin,
Sen yetersin sadece, Kâfîsin.

Muğnîsin verdin zengin oldum,
Hamîdsin övdüm huzur doldum.

Sabûrsun süre verdin, sabrettin,
Kahhârsın vakti geldi kahrettin.

Halîmsin hiç acele etmezsin,
Müntakimsin zâlimi affetmezsin.

Faydan öyle çok ki Nâfi’sin,
Merhametin çok geniş Vâsi’sin.

Yâ Vedûd çok sevilensin, sevensin,
Yâ Vehhâb, elin açık bol verensin.

Semi’sin, ki her şeyleri duyarsın,
Hakemsin hükmü hemen koyarsın.

Kuddûssün eksik ne gezer şanında,
Hâdîsin yol gösterirsin anında.

Mümîtsin sen, tutar öldürürsün,
Mücîbsin, istersek, güldürürsün.

Râfi’sin, Muizsin, şeref ve izzetlisin,
Ey Azîz kuvvetlisin pek azametlisin.

Müteâlsin yücelerden daha da yücesin,
Terbiye eden yâ Rab, ne de güzel hecesin.

Yâ Rahmân, yâ Rahîm deriz elleri açarız,
Sen acımazsan acep, nerelere kaçarız.

(Eskişehir 24/11/2003)