Eskiyor Şiiri - Mehmet Batmani

her şey eskiyor bu yaşamda
içinde bulunduğum mekanım
durmadan akıp giden zamanım
ve az önce demlediğim çayım
kulaklarımda çınlıyor kovalamacaları akreple yelkovanın
saniyeler geçtikçe artıyor hicranım
vakit daralıyor
mekan daralıyor
nefes daralıyor
farkındayım her şeyin
her şeyin farkındayım
yerle gök arası
çıkışı imkânsız bir kapandayım
gündüzlerim geceleri
gecelerim gündüzleri kovalıyor
yine rüzgar penceremi dövüyor
zihnim kararıyor yine
yine düşüncelerim bulanıyor
bir korku bürüyor içimi yine
güneş daha doğmadan batıyor
bardağımdaki çayım da soğuyor
bardağım da,çaydanlığım da
açan her çiçek
solmaya yeminli
yeşeriyor yeşeriyor
sonra çürüyor
tik tak tik tak tik tak
zaman bile eskiyor
eskiyor her şey
her şey eskiyor
ömür dediğin bir anlık; oldu ve bitti
sanki hiçbir şey yaşanmamış
bir göz açıp kapama gibi
dünler tarih oldu
yarınlar meçhul
cürmüm ağır
zihnim bulanık
düşüncelerim dağınık
içimde sürekli aynı korku;
nereden geldi
nereye gidiyor bu yolcu
geceler geceler
bir yalnızlık,bir sessizlik,bir de ölümü heceler
ne sessizlik ne yalnızlık ne de ölüm
beni korkutmuyor
beni yalnız ve yalnız
akıbetim akıbetim akıbetim
korkutuyor