Eskiyen Eskici Şiiri - Ayşe Uçar

antik bir konsolun gözyaşında saklı
fosilleşen kertenkelenin çarpık omurgası
lavanta kokusu uçmamış dantelâ örtü
saksı dolusu demir bilyeler
köhne dükkanın ar-sızısı

ay ışığı… paslı anahtar

tozlu raflarda geçmişin saklı izleri
toprak piponun kırık ucundaki isli gölge
ve siyah ferforjeli demir karyola
bir köşeye itilmiş tahta askılık
bakır tencereler, gümüş sini
neden yorgunsunuz
neden üzgün ayak sesleriniz

yalnızlık mı
yoksa belinize kuşak bağlayan hüzün mü?
çok acıtır sine-i sad pârenizi

ah! ... sağır duvarlar
karanlığın gardiyanı kapı gıcırtısı
siz söyleyin sırrı kabarmış aynalar
karabasan ateşi mi bu çığlık

bu ekmek teknesi
ya bu yaşlı ihtiyar
mutlu etmez mi sizi
uzun gri saçlarında yalpalayan perişanlığı
yuvarlak gözlükleri, tosbağa göbeğini es geçin
nasırlı ellerindeki baba şefkati
sıcak tutmaz mı yuvanızı

her gün kalabalıklaşan tenhalığınızı
örtmez mi yırtık perdeler
gidenler gitti de…
yenileri gelmez mi?
hiç rağbet, hiç umut yok mu?
nur yağmaz mı?
bu sokağa
bu çarşıya

söylesene eskici…

11-07-2013