Eskirken…
Eskirken bir gün daha yığın yığın olur hüzünlerim. Buruk tebessümlerle dolup taşan yüzümse, uzak durur aynaların yansıttıklarından.
Ardımıza bakacak cesaretimiz yokken, kaçmak isteriz adressiz zamanlara, bir başımıza.
Ah, şubat soğuğu içinde üşümüş hüzünlü ben, kırılganlığıma destek veren taraftar misali dalıp da unutuversem yaşamsal mecburiyetlerimi.
Ve uzak mesafeye alınmış biletle sığınsam bir kişilik koltuğa, sır olsam daha otobüs son durağına varmadan.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta