Eskimiş Bir Kitap Gibi Şiiri - Ali Başol

Her seher vuslat tadında düşlerin üşür
Ömrü hep gün doğmadan karşılar gözlerin
Hangi limana sığınsan martılar çığlık çığlık
Nice suskun ahlar biriktirdin içinde
Kaç eşkiya haykırış parçalandı dudaklarında
İçinin çöllerinde yağmalandı kervanların
Ne gören oldu acılarını ne yaraların sarıldı
Hiç bir temiz duygu yaslanmadı bağrına
En içli hayallerinde tükendi ömrün
Delice sevişmelerin hasreti kıvamında......

İşte yine seher vakti sessiz bir gölge gibi
Vuslat tadında pembe düşlerim üşüyor...
Sen anılarıma gömeceğim mukaddes sevda
Izdırap çiçekleri büyüttün can evimde
Sırlı bakışlarında sel oldu umutlarım
Eeeyy kenan ilinde Yakup'u kör eden hasret
Ey Yusuf'u bağrındaki kuyuya gömen sahra
Ey içimin hıçkırıklarına düşen suskunluk
Nar kızılı saçlara zebun ettiniz beni
Ey gözlerimin çeşmesinde uğuldayan ses
Yine mi hüzünler sokağına çıktı yolum yinemi?

Mevsime direnen bir tomurcuk gibi
Kurumuş yapraklar arasında melul
Teninde ömrün en acımasız izleri
Dağınık umutların muzdarip kadını!
işte mevsim güz,kuşlar göçüyor küçüğüm!
Neden her hüzünlü şarkının varisi sensin
Kaç çiçeğe hayat verdi göz yaşların
Tükensin artık dudaklarının titreyişi
Gelde sığın sevgimin hasret sokağına
Yüreğin rahmet edalı bir bakışa muhtac iken....

Ben dudak kanatan hasret türkülerinin,
Gurbet akşamıyım demiştim sana küçüğüm!
Hasret akar hücrelerimden sızım sızım
Hep siyah giyindim sevmedi beni renkler
Kimin kıyılarına vursa sevda dalgalarım,
Yüz geri döndü mahsun,cezirler kıvamında
Şiir gözlerinin mahsunluğu vurdu beni
Sensizliği karanlık hasretini ölüm bildim
Titrek dizlerimle kanayan düşlerime tutunuyorum.
Ha nola öpsen ellerinle kırarmış saçlarımı
Ve okusan beni eskimiş bir kitap gibi....

Ali Başol/D.Poyraz//Solingen-Almanya..