Eşkimiş Aşk Şiiri - Mehmet Sever

O anahtar olmadan başlayamazsın notalara, müziğe, aşka..

Bugün bütün notaları gözden geçirdim, açtığım kilitli sandıklardan çıkan bir kaç notayı hani. Eskimiş, tozlanmış olanlarından.. Bir kaç öksürükten sonra duruldum, yorgundum. Tam karşımda gördüğüm, açılmayı bekleyen güzel, parlak, temiz ve bir o kadar şeffaf, iki o kadar da narin müzik kutusuydu.. Hani şu içi açılınca müzik eşliğinde dans eden peri olanından.Sanki saniyeler beni kovalıyor, saatlerin hepsi bana küsüyordu. Hemen açtım. İşte! Karşımdaydı, yalnızdı o peri.. Kendinden çok, daha fazla seveni vardı.. Herkes ona aşıktı, tatlıydı.. Sessiz ancak içinde fırtına koparandı.. Sanki konuşsa müzik duracak, dans bitecek, rüya kabusa dönecekti. O sustu, ben sustum.. Aşkın melodileri kulağımda kulaç atar oldu, göz göze geldik.. Sessizlik.. Şşş, içerde hasta var dedi birisi.. Sonrasında müzik mi bitti yoksa aşk-ı dans mı bilemedim. Aklımda ters soru işareti ¿ İçimdeki kayboluşumdu bu.. Okyanus dalgalarında kaybolan meltem rüzgarı gibi kaybolduk ama dalgalar bizim eserimizdi. Dalgaların çıkardığı seste bizim bestemiz.. Sözleri bana, müziği ona ait olan beste. Bizim bestemiz eski bir plağa kaydedilen, sanki tek eksiği gramofon olan bir besteydi. Kaybolan herkes birilerine adres sorar zamanı gelince gideceği her yeri bulurdu. Hayatım boyunca sordum soruşturdum ne aradığımı bulabildim, ne kendimi, ne de senin gibisini. Seni sorular değil cevaplar getirdi güzel peri.. O bir tutam hayali, uçup giderken tutan, boş sağ elimdi. Peki ben o kilitli müzik kutusunu nasıl açmıştım? Sol elimde ne vardı?

Onun adı sol anahtarıydı. Neden sol dediklerini şimdi anladım..

Aşk cazibeydi, sevgi ise fedakarlık.. Onun aşkı, beni son anahtarı kullanacak kadar fedakar etti..