Eskimeyen düşlerle Şiiri - Cevat Çeştepe

gözleri açılmamış sabahlara., ilk ışıkları düşmeden günün.,
hiç kimseye ait olmayan her yerine., el koyuyorduk yeryüzünün...
başıboş mevsimlerde açan., çıban ağaçlarını kökünden budayarak
yerlerine bol güneşli çiçekler ekiyorduk., her birini her yapraktan
türkü söyler gibi öpüp-koklayarak…
. ,
akıl süzgecimizin içindeki taneler., birer inci gibi parlıyordu.,
geride kalan tortuların ne olduğu., kayıt hanemizde yer almıyordu…
yani dizgin tutmaz yılkı atlarıydık., tozu-dumanıyla dünyaları yakan
doğacak yarınlara benziyorduk., aşk tarlasına düşen tohumlarla
masumiyet şafaklarında çiçek açan...
.
Cevat Çeştepe