Eskidikçe Yırtık Çul Şiiri - Ozan Efe

adın gibi bildiğim
düşü düşürdüğün göl
ayağına ildiğim
kum yığınlarında çöl

güzde yavaşlar
tut ayağından sürü zamanı
düşen yaprakla geri gelir mi

tadın zıkkımın kökü
gülücüğünün gökü
omzundadır yükü
gülebilirseniz gül

izi kalır gözlerinde
karanlıkta baktığın ışığın
akan yaşın avuçlarında kurur

hüzün biriktirdiğim
buğusunda gördüğüm
düşlerime serdiğim
uzadıkça uzar yol

son soluğun koynundadır
verir gidersin hazana
gözyaşların düşmez olur

ozan efem kalırım
yanıma da alırım
ah düşlere dalarım
eskidikçe yırtık çul

020311denizligülcebuluşma