Eskidendi Şiiri - Mehmet Soysal

Eskiden bir baska severdik birbirimizi Boyle telefon filan yoktu Aylarca habersiz Ve hayalimizi canlandirarak yasardik Gozlerimizde her ani Sevgilerimiz uzun surerdi Cunku ayri kaldikca Askin kiymetini Sevginin buyuklugunu anlardik Hatirlar misin Sevgili Cok sabahladim pencerenizin altinda Kar yagarken bir Subat gecesi sakallarima Kirpiklerim cok buz tuttu Hic kirpmazdim gozlerimi Sen Pencerenin onune geleceksin diye Sabah senin gececegin yollara Kalp yapar icine siirler yazardim Her defasinda karin kapatacagini bildigim halde Bir umut derdim yilmadan usanmadan Belki gorursun diye Ertesi gece yine yazardim Hep bulustugumuz bir yer vardi Gider orada beklerdim Biliyordum aslinda gelmeyecegini Ama hep icimden bir ses Ya bu gece gelirse derdi Beni orada bekleten Icimdeki ses degildi aslinda Hani olurda gelirsen Beni goremeyince uzulmeyesin Ve yuregin burkulmasin diye Inadina gider o yerde sabahlardim Seni sevdigim kadar Belkiler de vardi icimde Uzun uzun gelip gectigin yollara bakar Gorurmuyum diye bi an olsun Ayrilmazdim gozlerimi Yokluklarda sevdim seni Telefon yok internet yok Ahh kahrolasi kokunu getirecek Mektuplar bile yoktu Cunku Seni Sevmek Yasakti Ama yilmadim usanmadim Inadina dedim Seviyorum dedim Bunu da bir sen anladin Ben seni Helal bildikce gonlume Seni bana Haram kildilar Biliyorum sende ozluyorsun simdi Bir ayyasin sarabi ozledigi gibi Ama ben seni bir sarap gibi degil Cok daha farkli ozluyorum Kanimda denedigim Eroin gibiydin Seni sevmek yasak olsa da Senden vazgecmek mumkun degildi Ahh Gonul Yaram Ben seni Helal bildikce gonlume Seni bana Haram kildilar