Eskiden Delikanlı Şiiri - Nevzat Yazıcı

ESKİDEN DELİKANLI

Eskiden delikanlı dediğin mert olurdu.
Oldukça gözü kara yumruğu sert olurdu.
Ağır başlı! Efendi uysal olurdu amma,
Damarına bastın mı başına dert olurdu…

Kalmadı şimdi artık öyle cesuru merdi.
Zamane gençlerinin hep havacıva derdi.
Mademki söze girdik iyi dinleyin gençler,
Anlatayım sizlere deli kanlık nelerdi…

Düşeni kaldıracak yetimi bakacaksın.
Ekmeğini fakirle bölüp paylaşacaksın.
Gerekirse her şeyi bir tarafa bırakıp,
Ağlayanla oturup sende ağlayacaksın…

O zaman toplum seni adam kabul edecek.
Tüm yediden yetmişe herkes sayıp sevecek.
Hep gurur duyulacak işler yapacaksın ki,
Eşin dostun ahbabın seninle övünecek…

Biz hep bunları gördük biz hep böyle büyüdük.
Gün oldu ki tatlı bir bakışla mutlu olduk.
Ne makam ne maddiyat böyle değildi hayat,
Biz sevdiklerimizi, çıkarsız seviyorduk…

Artık Dünya değişti, insanlarda değişti.
Ne yazık bazı şeyler hep tersine gelişti.
Helal haram hak hukuk zira tanımaz olduk,
İyi kötü hayır şer, birbirine karıştı…

İş yine bize düştü kolları sıvayalım.
Dilimiz döndüğünce gençleri uyaralım.
Ne ar kaldı ne haya! zamana uyduk güya,
Uyanalım ey Millet artık uyumayalım…

Ahlak elden gidiyor bozuluyor neslimiz.
Çok iyi biliyoruz böyle değil aslımız.
Biz Asımın nesliyiz! İslamın neferiyiz,
Artık bazı şeyleri görsün insanlarımız…

Nevzat der naçizane haddimizi bilelim.
Anlayan anlamıştır daha ne söyleyelim.
Doğru yolu bulalım, hoş görülü olalım,
Dünya kimseye kalmaz sevelim sevilelim..!

Şair Nevzat YAZICI