Eski Yıllar Şiiri - Bilal Esen

dünyaya geldiğim bu şehirdir benim
ama onu hiç sevmiyorum artık
arkasından söylemiş gibi olmasın
yüzüne karşıda söylerim.
benim özlemini çektiğim hayat yok burada
her akşam sokak misali caddede yürüyorum
şöyle bir aşağı çarşı bir yukarı çarşı
on dakikada tamam
sonra birinci uğrak dayı beyin kahvehanesi
bakarsın oturmuşlar on on beş kişi
bulut gibi sigara dumanı içerisinde
bir gürültüdür gırla gider
bazen ya bir bardak çay içersin
ya onu da içmeden çıkarsın
bir dost, bir eğlence ararcasına başlarsın yürümeye
tik tak, tik tak, tik tak
ışığa hasret caddede yalnız kendi ayak seslerini duyarsın
bir de tempo tutturursun bu sese.
etrafında simsiyah kapalı dükkânların kepenkleri sana bakar
Sen onlara
bazen birine rastlarsın
oda ya mühim bir işinden ya da dost ziyaretinden dönüyordur
şöyle bir “merhaba” der geçersin
bu köhne şehirde hayat bundan ibarettir
kimsede arzu kalmammış zevk almayı tatmamış
sosyal hayat nedir bilmeden yaşam içinde
sadece maddi hırsa bürünmüş riyakar bir toplum
neşe yok eğlenceyi bilmez hiç birisi
bir zindan hayatı yaşarsın sende bu şehirde
0her gün her akşam aynı yol aynı cedde
gözlerin alışmıştır artık bu karanlığa
o Arnavut kaldırımların üzerinde
bir ümitsizlik bir hüsran
başlarsın yürümeye eve doğru
tik tak, tik tak, tik tak

31,10,1965