Eski Viran Şehir Şiiri - Safa Kutlu

Kirli bir otobÜs camındaydı bakışlarım
Gözlerim gibi buğulu bir cam
Ve kirli,sokak köpekleri kadar...
Sonbahar yaprakları uğurladı
O ıssız,sensiz ve ayrılık kokan otogardan
Katledildi yollar sensizliğe doğru
Ağır aksak

Giderken,
Giderken hiç ağlamadım
Gözümden akanlar
Sensizliğin sessiz isyanlarıydı
Yaş değil!
Zira 'erkek adam ağlamaz'dı öyle değil mi?
Kural bu değil miydi ayrılırken?
Ama
Artık kural mı kalmıştı aşklarda?
Ya da kural mı dinlerdi beni dinlemeyen kalbim

Teker üstü koltuklarda büyüttüm aşkımı
Ve viran şehirlerde.
Sakladım aşkı yalanlardan
Küçük paslı bir kutuda
Dışı paslı ama içi inci bir kutuya

Şimdi senden uzaktayım
Büyük gel gitlerde ruhum
Sensizlikte...
Harabedir senin olmadığın şehirler,
Evler,
Sokaklar...
Harabelerden korkmam ama
Korkularım da yok değil
Bir ALLAH korkum,
Birde sensizlik
Kâbuslardayım her gece
Senden uzakta...
..................................................

Bir gece
Bir otobüs ayrıldı
O eski şehirden
Buğulu camlarında yaşlı bir çift gözle
Ağır ağır yol aldı ayrılmak istemiyormuş gibi
Ve ayırmak
Ve terk etmek,geride sallanan yaprakları

Aşkları ayırmak ağır geldi yollara
Eğrildi büküldü düz ovada
Dayanamadı yıkıldı bir zaman sonra
Bir daha geri dönemedi buğulu camlı,kirli otobüs
Gittiği viran şehirlerden...

07-07-2007
Eskişehir