Eski usul sevmeler Şiiri - Dağlar Özügüç

Ben alışığım eski usul sevmelere
Penceresinden sallanan mendillere
Kara trenin karasına inattır
Bizim sallanan beyaz mendiler
Ne o öyle bir küsüp bir barışmalar
Kıyabilir mi? insan candan sevdiğine
Küsmek birazda kıymaktır değer verdiğine
Nede güzeldi onu bir an görmek umuduyla
Yağmur altında saatlerce beklemeler
Köşe başında yolunu gözlemeler
Yel esti güneş açtı yağmur yağdı
Hasretlerimiz yazık ki yıpranmış
Siyah beyaz fotograflarda kaldı
Oysa ki biz sevdamızı ipekler sarar
Mücevher kutusunda saklardık
Sevgilinin derin gözlerinde umut arar
Bir güzel gülüşe şarkılardan fal tutardık
Sahilde onunla çıplak ayak yürür
Sığ sularda midye toplardık
Biz sevmesini iyi bilirdik
Ama hiç belli etmezdik