Eski Tanıdık Hüzün Şiiri - Huri Çalışkan

ESKİ TANIDIK HÜZÜN

Pencereye yansımanın
Göz göze gelişimizin
Aklımdan gitmeyiş inin
Odanın içine süzülmenin bir anlamı olmalı

İhtiyar İstanbul ‘muydu yüzün
Yoruldun belki, ya da tesadüftü
Eski tanıdık hüzün
Daktiloyla yazılmış, bir mektup vardı postacıda
Uzak iklimlerden geldiğini gösteriyordu posta pulunda

Çocukluktan bilindik yaralar taşıyordu dizin
Anadolu Hisarı duruşunda
Sanki yaralar sana ait değilmişler de
Bir beden büyük gelmişti acılar

Adam, Yüksekova kış soğuğu
Üstünde ayaz üşümeleri, mevsimine küs
Soğuktan titriyordu

Kadın da.!
Mağusa limanında yaz akşamında
O’nu hassas yerinden yakaladı yine zaman
Kalbinde yaralı parmakların izleriyle dolu
Gözlerinden ışık saçıyordu yine merhameti
Bir kadının kehaneti yazılıyordu, kıyılarda
Güz mevsimine bulaşmış karanlığın esareti

Şöyle yazıyordu takvim yaprakları arkalarından;
Bu aşkı besleyecek ekmek kalmadı.!

10.08.2023