Eski Sonbahar Şiiri - Hatice Elveren Peköz

Eski sonbaharlardan kalma bir şarkı çalıyor sokaklarda.
Albümlerde sararmış resimler her notada dile gelir.
İlk sevenlerin gülüşleri kalır ussumuzda.
Onlar giderken sırlarını yıldızlara fısıldadılar.
O sevenler ki iki vakit arası uzayan gölgeler gibi unutulup gittiler.

Giderken ilk sevenlerin gölgesi kalır düşlerimizde.
Onlar ki gölgesiz ağaçlar gibi her fırtınaya direnemezdi.
Zamansız sevdalara kırgın olsa da elleri,
Şiirle yaşamak bir orman büyüsü kadar güzel.

Şimdilerde eski kitap sayfaları arasında kaldı resimler.
Eski albümler arasında gülümseyen yüzler buruk ve hüzünlü.
Sevice, ilkyazla uyanırdı yürekleri.
O resimler ki kurumuş bozkır çiçekleri gibi solup gittiler.

Yaşam baharın ortasında yanıtı olmayan bir soruydu aslında.
Şairler kelebeklerin tül kanatlarına şiirler yazarken sessizce çekip gittiler.
Giderken şiirleri şişelere koyup denizlere saldılar.
Onlar ki ne zaman özlediği yıldızlara kavuşurlar, bilinmez?

Hatice Elveren Peköz