Eski Şiire Adak Şiiri - Latif Memiş

Korkudan tutuvermiş ellerimi,

ve kahrolası o uçurum
gözlerinden akarken
sabaha bürünmüş sıcaklığın.

Adını bile bilmediğimiz
günlerin anısında
o meyhane köşesindeki masanın
kurallarında
ve alkol kokan sözcüklerinin
nefesinde.

Böylece ezberlemiştik bilmeceni
bir sır koyduğun gün adını.

Meraklı, yorgun bakışlı karın
ürkek,
yabansı çocukların
ve İstanbullar boyunca
denizin kokusu sabahın kokusuna karışmış.

Güneş tutarsız bir hezeyan
ve öylece bitmek bilmiyor
hayallerin,
küfürlerin.

Sırf senin yüzünden
dönüşümlere kurban veriyorlar
adaklarımızı.

29.03.1991