Eski Masallardaki Devler

Hangi yanlış kapıyı çaldık,
Bu köhne konakta gezinirken,
Kilerde saklanan, küf kokusu,
Ve tavan arasındaki, o eski keman.
*
Emanet, esaret demektir,
Biz bu odalarda rehin,
Hangi yaldızlı yalana inanır, hangi duvara yaslanan.
*
Sıva diyorum sıva,
Maskedir, binanın çehresinde,
Bu benzetme kafi,
Siz çatlaklara, nakış deseniz de.
*
Estetikten dem vuruyorsunuz,
Gıcırtılar gelirken, derin temellerden,
Gölgelerde ürperirsiniz siz,
Korkunuz varsa gerçeklerden.
*
Hürmetle andığımız ve gizlice yandığımız,
Kaç sahte gözyaşı dökersiniz,
Bir akşam, bizim bodrum katına inin, cilalı beyler,
Kendi parlaklığınızdan iğrenirsiniz.
*
Güve, sessiz güve, derinden güve kemirir durur,
Güve ahşabı unutsa da, sanma ahşap onu unutur.
*
Şimdi, o süslü salondan çıkarken, sönmüş bir kandil say kendini,
Yine sorarım,
Nerede tükenirsin,
Fitilin kendininse,
Yağın sendense,
Ve duruşun netse,
Sonsuza dek yanarsın.
*
O eski masallardaki devler, sorarım size, nemizdir,
Geçmişi sızlayan, romatizmalı yerlerimizdir,
Sokaktan geçen, bir satıcının nidası,
Sizin opera aryalarınızdan, daha sahicidir.