Eski Günler Şiiri - Ali Çelik 3

Nerde kaldı o günler, insanlar çok mutluydu
Gününde olmasa da, yarına umutluydu
Paylaşırdı insanlar, elinde var olanı
Düğünler coşkuluydu, bayramlar da kutluydu

İhtiyaçlar sınırlı, hayalleri genişti
Otomobil yok zaten, lüks trene binişti
Tünel zaten bulunmaz, köprülerde çok azdı
İki dünya savaşı, o yıllarla kesişti

Yol deyince büyütme, asvalt, beton zaten yok
Şoseler az bulunur, toprak yollar daha çok
Hele o kış günleri, yollar çamur deryası
Odun, tezek yakılır, bulunmazdı linyit, kok

Mesafenin ölçüsü, sene, ay ile gündü
Yemek yenmez, üç kere, bazan bir tek öğündü
Sinema ve tiyatro, büyük şehire mahsus
Avamın eğlencesi, sünnet, nişan, düğündü

Belki en çok söylenen, kelimeydi SENEYE
Devlet baba ne derse, çekilirdi sineye
Masallar anlatılır, uzun kış geceleri
Öpücük ve ısrarlar, dede ile nineye

Giyim ihtiyaç ise, alınırdı bayramda
Herkes gücüne göre, bulunurdu ikramda
Zorlukla geçinirdi, insanların çokları
Halkın gözü olmazdı, kesinlikle haramda

Bir hal oldu insana, her şey oldu bambaşka
Maddiyat öne çıktı, rağbet kalmadı aşka
İncelik ve zerâfet, kalmamış günümüzde
Latifenin yerine, muğlak manâlı şaka

Tamahkârlık zirvede, lüp yutacak dünyayı
Acep nerde bırakmış, edeb ile hayâyı
Bu gidiş hayra değil, felâkete götürür
Hemen tedbir alıpta, korumalı mayayı

En güzel hasletleri, cümlemiz eyledi terk
Avrupa böyle diye, zehiri ettiler zerk
Her türlü dalâlet, haram ve sapkınlığın
Bulduk artık dibini, derk olduk ki nasık derk

Aklı başa almaya, illa musibet gerek
Tedbirleri almada, illa isabet gerek
Türk milleti sağlığın, iyicene bozulmuş
Uygulanan tedbirde, illa müebbet gerek