Eski Dünyamızdan Kim Kalır

Çocukluğumuzun dünyasıydı , eskiydi hayaldi
Babalarımızın dünyasıydı, tevatürdü
Sığamadık çıktık, dünyasız kaldık sanki
Eski dünyamızdan kimimiz var, kimlerden ne kalır
Bizden ne kalır
Unutulmuş bir evde bir ikindi vakti gölgesi o kadar
kuşlar uçar içimizde kanat çırpan boşluğu kalır
O eski sazlar susar sesle sarhoş bir kulak
Kalaylı bakır taslardan taşan yüklü keder kalır
Uzaklaşan ha bire uzaklaşan araçlar evler
Evlerin kırık kiremitli damları kalır
Trenler, trenlerde raylar
Ha bire sular gibi akan raylar kalır
İstasyonda boynunu içine çekmiş gurbet kuşları kalır
Veda kalır vedalaşma kalır
Basma elbisenin içinde sanki kuş girmiş gibi bir kadının
Sapını kırmış bir bıçak hüznü gözünde saplı kalır
Gözü ince bilekli atlara giydirilmiş doruklarda
En son giydiği üç eteğin renkleri gençliğinde kalır
İçleri daralır çayırların biraz koşabilir çayırlar bu yüzden
Küçümen çocuklar annelerinin yanında
Irmağın saçını çözerler her yer kuş ağzı dolar
Çocukların gözlerinde yavru kuş ağızları kalır
Bu ülkede kimse kimseden bir şey öğrenmez
Herkesin elinde saklı bir çöl kalır
Bitmiş kadim isyanların manaları
Hâlâ yüzlerde saklı kalır
Hayal kalır, pişmanlık kalır
İnsan eksik kalır

Atnan Başkesen

Akatalpa 2019 Mayıs sayısı