Eski Dostlar Şiiri - İbrahim Güngör 2

Ne güzeldi eski dostluklarımız
merdivende oturup oynadığımız oyunlar.
Ne güzeldi o eski küskünlüklerimiz,kavgalarımız.
Ne güzeldi o karşılıklı atışmalarımız.

Neden şimdi aynı tadı vermiyor hayat,
biz mi değiştik yoksa o devir mi eskide kaldı?
Neden küçük şeylerle mutlu olamıyoruz artık,
neden kabak tadı veriyor artık hayat.

Mesela görüşmüyoruz artık çoğuyla,
ve bazılarıyla dargınız.
Ön sıradaki bir dostta buna dahil,
o çok tatlı bir dargınlıktı ama.

Çocukça neşesiyle hep güler o,
ve incindiğinde öyle güzel küser ki...
O yumuşak sesiyle öyle güzel konuşur ki,
sabaha kadar dinlesen nafile.

Canına can katar adamın,
o naif mizacıyla.
Adamakıllı kavgalarımız da oldu tabi,
o tebeşir kokulu sınıfta.

Hayata dair ilk deneyimlerinizi öğrendik,
o tebeşir kokulu sınıfta.
Hayat ürkütüyor beni bu acımasız hızıyla...

Şimdi büyüdük artık,
aklar düştü başımıza.
Eskisi gibi mutlu olamıyoruz artık,
tat vermiyor eskisi gibi her cuma içtiğimiz kahve...