Bilmeyenlerle yürümek ne garipti.
Karanlıkta endişeyle yürümek gibi.
Belli belirsiz amaçsız rüzgâr misali.
Ürperti, endişe, korku her an tetikte.
Sofrada açlıktan öleceğini sanıp.
Tıka basa yemek, ne kadar mantıklı.
Yağmur yağar ihtimalini düşünüp.
Evden bir yerlere hiç çıkmamak.
Sebepsiz sevmez bilmeyenler.
Ederin biterse bir gün kendince.
Sırtı döner ederini bulur başka birinde.
Sebebi belli eskilerden sıkıntısı.
Koca boşluk var doldurur böylece.
Kendine edilenin cezasını.
Seçmiş olan en yakınından alır.
Kenan Gezici 31/03/2025
Kenan Gezici
Kayıt Tarihi : 2.4.2025 14:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!